25 - 27 mei: Raudaberg - Hvolsvöllur

25 mei 2019: Raudaberg – Skaftárhreppur
Vanmorgen hebben we ongemerkt heerlijk uitgeslapen. Het was niet het plan, ook al hadden we geen haast, maar blijkbaar waren we er wel aan toe. Ook onze huisgenoten deden het rustig aan, misschien komt het daar wel door. Tijdens een lekker simpel ontbijtje zien we dat de mist van gisteren bijna weggetrokken is en kunnen we ook de gletsjers in deze bergen zien. We besluiten een binnendoorweg te nemen om er dicht bij eentje te komen. We spotten een rendier in het wild maar kunnen helaas niet echt heel dichtbij de gletsjer komen. We nemen een andere route en enkele kilometers over gravelwegen door de weilanden (als je het zo mag noemen). Nu komen we heel dichtbij, mar bij het laatste stukje blijkt de brug weggespoeld te zijn. Een mooie tijd hebben we evengoed en we vervolgen onze route. De tomtom is niet nodig, er loopt maar een weg. We rijden van cache naar cache, want er ligt niet veel, maar op de plekjes waar er eentje ligt is het vaak wel de moeite om te stoppen. De drijvende ijsschotsen van de Jokulsarlon waren toch wel het hoogtepunt. Hier heb je echt een enorm meer van smeltwater, waar ijsblokken zo groot als een huis in drijven. We maken een wandeling door de bergen om bij de Svartifoss waterval te komen. De waterval is op zich niet zo zeer indrukwekkend, maar vooral de basaltblokken er om heen zijn echt prachtig! Zo rijden we over de zuidelijke rondweg naar onze volgende bestemming. We rijden door lavavelden, grote groene grasvlakten, grindbakken zo groot dat je het einde niet eens kunt zien en langs hele mooie bergpieken waar om de paar kilometer een enorme bak sneeuw in vastgevroren ligt. Vooral de gletsjers van deze afmetingen hebben we nog niet eerder gezien en we kijken onze ogen uit. Rond zessen komen we op de eindbestemming bij een soort bungalowparkje aan. Wij hebben een guesthouse kamer in een heel groot gebouw, waardoor het eigenlijk meer een hotel is. We hebben zelfs een eigen badkamer en ook hier is het ontbijt weer eens inbegrepen. Na een zak chips te hebben verorberd en we eigenlijk ook geen boodschappen voor het avondeten hebben kunnen doen (er is helemaal geen supermarkt te vinden geweest de laatste 200 km!). Sandra vindt een leuk restaurantje op 10 km dus rijden we daar heen. Hier hebben we heerlijk gegeten en ons verbaasd over de kansloosheid van sommige Nederlanders. Deze mensen wilden zowel een biertje als een pizza delen, hoezo Nederlanders zijn gierig? Ja, het eten is duur, maar dan moet je niet naar IJsland op vakantie gaan… Terug op de kamer zijn we eigenlijk wel gaar en kijken we nog even een film voor het slapengaan.
26 mei 2019: Skaftárhreppur – Vik
Vandaag hebben we een van de kortste rijdagen van de hele vakantie. De reden is omdat er aan de zuidkust zo veel moois te zien is, dat het zonde is om daar met hoge snelheid langs te rijden. We nemen de tijd voor het ontbijt en rijden rond tienen weg. Eigenlijk hebben we elke paar kilometer wel een stop. Een lavaveld, een waterval, een uitdagende cache, waar Niels het nodig vond om een 20 meter hoge steile berg aan een staalkabel te beklimmen… Zo is de ochtend al voorbij voordat we er erg in hebben. Bij Dverghamrar bekijken we de schitterende lavaformaties en blijkt de weg naar de Fjaðrárgljúfur canyon helaas afgesloten te zijn. Mede daardoor komen we (veel) te vroeg in de middag bij onze eindbestemming aan. Na een korte koffiebreak gaan we alvast het neergestorte vliegtuig bij Sólheimasandur bekijken. Dat is wel alvast een stukje de kant op waar we morgen toch moeten zijn. We denken eerst even te moeten zoeken waar we wezen moeten, maar bij de parkeerplaats blijkt dat totaal niet nodig. Het is er enorm toeristisch. Er rijdt zelfs een shuttlebus (waar je 15 euro voor betaalt). Het is mooi weer dus we besluiten de route te lopen, één rechte weg naar zee over kleine stenen van 3,4 kilometer. We zetten de pas er in en zijn er al na een goed half uurtje. Het vliegtuig is al grotendeels vergaan, mede door toeristen die het nodig vinden om er op te klimmen. Na een paar foto’s hebben we het na een kwartier wel gezien en lopen we terug. Dat gaat beduidend minder snel. Al met al zijn we vroeg terug in Vik, waar ze boven op een klif een nieuw hostel uit de grond hebben gestampt. Het ziet er echt gelikt uit, alles lijkt nieuw en is gewoon erg strak en schoon. Dat kan in een hostel nog wel eens anders zijn. We zitten op een slaapzaal met 6 tweepersoonsbedden, ook erg bijzonder. Nadat we een lekker bordje gekookt hebben gaan we nog even naar buiten. Bij de kliffen van Stuðla¬berg Hella liggen nog twee earthcaches. Deze stonden er eigenlijk voor morgen op, maar we gaan alvast kijken. Anders hangen we toch maar in het hostel. Dit was een goede keuze, ondanks dat het echt heel druk is hebben we onze ogen uitgekeken. De basaltkliffen zijn geweldig, ook zijn er twee grotten met basaltrozen en talloze vormen gecreëerd door de lava. Ook zijn hier zogenaamde sneaker-waves. Dat zijn golven die zomaar uit het niets twee keer zo groot als normaal zijn. Daardoor zijn er al enkele toeristen omgekomen dus de waarschuwingsbordjes elke paar meter spreken voor zich. Wij houden goed afstand, maar een Poolse man dacht dat het wel grappig zou zijn om op zijn knieën in de branding te gaan zitten om te kijken hoever hij omgegooid zou worden door de golven. En zijn maatjes maar lachen en filmen… Knettergek! Terug op het hostel is er niet veel te beleven, dus we doen de gordijntjes dicht en kijken nog een serie met wat oordopjes in. Zo liggen we te broeien in onze bedstee, want wat is het warm!
27 mei 2019: Vik – Hvolsvöllur
We slapen vannacht niet zo heel best. Ondanks dat onze kamergenoten stil zijn, kunnen we de slaap niet echt vatten in ons stapelbed. Het is erg warm en we zijn om de haverklap wakker. Om zeven uur beginnen de eerste mensen al op te staan dus daarna kunnen we ook niet echt meer slapen. Nog even een beetje tukken en rustig ontbijten en dan is het evengoed alweer half tien voor we in de auto zitten. We rijden eerst naar een schiereiland niet ver van het hotel. Dit is een broedgebied voor vogels dus we hopen hier de mooie ‘puffin’ te kunnen spotten maar die laat zich helaas niet zien. Dan maar verder naar de eerste waterval van de dag. De Skogafoss. Het is hier razend druk maar hij is dan ook wel erg mooi. Een kilometer ervandaan ligt echter nog een ‘secret waterfall’. Deze houden de locals een beetje geheim en dat snappen we best want wat is het hier mooi! De waterval ligt in een groene kloof en je kunt er tot helemaal achterlangs lopen. Je wordt wel een beetje nat van de spray maar dat is het meer dan waard, echt gaaf! Daarna rijden we weer een stukje verder om weer een korte hike te maken door een andere kloof. Hier een keer geen natuurlijke bezienswaardigheid, maar een menselijke: het oudste zwembad van IJsland! Heel bijzonder, je loopt eerst een halve kilometer door een grote kloof en dan ineens ligt daar een grote betonnen bak gevuld met warm water. Het zwembad ligt er al bijna honderd jaar en je kunt er gewoon gratis een duik in nemen. Heel grappig, maar het zag er niet al te fris uit dus die duik laten we aan ons voorbijgaan. Dan is het tijd voor wéér een waterval, de Seljalandsfoss is een van de bekendere watervallen van het land en ook hier is het dan ook ontzettend druk. We nemen vanuit de auto een kijkje maar hebben eigenlijk helemaal geen zin om tussen de toeristen te gaan staan dus we rijden door richting Porsmork. Al snel krijgen we de indruk dat dit wel weer eens een weg kan zijn die afgesloten is en ja hoor… ‘Impassable’ staat er op twee bordjes. Nu betekent dit niet perse dat de weg is afgesloten, dus we wagen de gok. Onze 4x4 komt hier goed van pas want het is een aardig hobbelige weg met veel ‘potholes’ en kleine riviertjes waar we overheen moeten. Op een gegeven moment komen we bij toch wel een flinke stroom aan en willen we eigenlijk omkeren, maar er kwam van de andere kant een Jeep aanrijden die er met volle vaart doorheen reed dus toen hebben we het ook maar gewaagd. Uiteindelijk viel dat alles mee! De weg werd alleen slechter en slechter en we zaten niet heel ruim in de brandstof (erg zuinig rijden die wegen niet) dus we zijn uiteindelijk toch maar omgekeerd voor we onze eindbestemming bereikten. Desondanks was het wel een mooie route met uitzicht op een gletsjer en een weids landschap. Het is vanaf hier niet ver meer rijden naar ons hotel dus uiteindelijk zitten we al redelijk vroeg op de hotelkamer. Ook niet erg voor een keer!