Dag 11 - 17 mei - Greshornish - Kinlochleven

Vandaag staat de langste rijdag van de hele vakantie op het programma. We verwachten niet veel goeds van het weer omdat alles compleet grijs, en in de verte zelfs zwart is. Maar zoals we inmiddels wel hebben gemerkt van 4 seasons in one day kan het zomaar beter worden. Met ongeveer 4 uur rijden voor de boeg zitten we strak bij de opening van het ontbijt om kwart over 8 klaar en zelfs dan zijn we nog een van de latere… Het meeste fruit is al op, maar gelukkig krijgen we ook nog een vers gemaakt ontbijt. Wel zonder “black pudding” want dat is gewoon echt niet lekker. In een klein buitje gaan we op stap en al snel blijkt dat het een lange rit gaat worden. Deze wegen op Skye rijden niet snel, dat wisten we al, maar de TOMTOM gaat uit van de maximale snelheid die je mag rijden (96 km per uur) > een snelheid die je zelfs op de korte rechte stukken niet haalt, tenzij je een raceauto onder je kont hebt. De trage caravanbezitters die met 60 voorttuffen zijn bijna niet in de halen op alle bochtige wegen, dus rustig je tanden in je stuur zetten en je vooral niet opvreten. Na anderhalf uur kwam de eerste stop in zicht, Eilean Donan castle. Hier zijn echt talloze films opgenomen, van James Bond tot Highlander en het ligt dan ook prachtig in een zee-tong, huh? Helaas staat het gedeeltelijk in de steigers en regent het zo vreselijk hard dat we het maar bij een korte stop hebben gehouden. Hiervandaan probeerden we nog op FTF jacht te gaan, maar een bergpas waar je met de auto over kon bleek toch teveel moeite voor die Schotten om aan te leggen. Door het slechte weer voelden we niet veel voor een lange zware wandeling. Bij een locale shop/stop een koppie koffie genuttigd voor wederom een uurtje sturen. De volgende stop Glenfinnan bleek een stukje van de route af te liggen maar Sandra had er hoge verwachtingen van. In de zomer zal het er gerust prachtig zijn, maar in deze druilerige regen viel er niet veel bijzonders op te merken, helaas. Een mooie spoorbrug en een Grote sokkel met een beeld erop voor een P-R-A-C-H-T-I-G bergmeer was alles wat hier te zien was… Inmiddels was het non-stop hard gaan regenen en zijn we naar onze eindbestemming van vandaag gereden. Kinlochleven, waar Niels al commentaar op zijn uitspraak over had gehad. Het is een plaatsje van niets en zelfs een klein stukje omrijden t.o.v. de route die we morgen nemen, maar de weg ernaartoe langs een meer is adembenemend, zelfs in de regen. Heerlijke bochtige en hobbelende wegen met schitterende bergtoppen eromheen. Hier is het toch lekker vertoeven. In het dorpje gekomen, dat nog kleiner dan De Rijp is, konden we de weg niet vinden waar we wezen moeten. Echt te vaag voor woorden. Uiteindelijk via het raadplegen van een VVV kwamen we er achter dat het net buiten het dorp een beetje verstopt ligt. Hier kregen we een korte rondleiding en de eenvoud blijkt geweldig. Alles lekker simpel en niets om je druk over te maken. Van de eigenaar kregen we te horen dat vlakbij een pub zit waar je tegen een flink gereduceerd tarief kunt eten, als je maar voor zessen bestelt. Hmmm, het is nu 17:36, dus hup meteen gaan dan. Na een vlotte hap en een boodschap is het wel mooi geweest en zijn we de regen beu. We besluiten naar het hostel te gaan en ons even terug te trekken om ons voor te bereiden op de volgende dag.